18# Wensen

Toen de mensen van het uitvaartcentrum aankwamen stelde ze zichzelf voor en vroegen ze of we afstand konden houden i.v.m corona.

Dit was totaal niet fijn, het liefst hadden we mama zelf verzorgd maar voor ons als kinderen was dit de eerste keer dat we in een positie als deze stonden dus lieten we het maar gebeuren.

We wilden dat alles goed verliep en keken toe van een afstandje hoe ze de dingen bij mama deden die ze moesten doen als iemand is overleden.

Deze beelden staan nog in mijn netvlies gebrand, voor ons was het een akelig gezicht om dit aan te zien en ging niet hoe wij het zelf zouden willen doen.

En op dat moment terwijl we altijd allemaal ons woordje klaar hebben zaten we met verslagenheid te kijken.

Toen ze eindelijk klaar waren kwam de kist, ze legde mama over van het ziekenhuisbed in een donkerbruine kersenhouten kist, dit was een van mama haar wensen.

Netjes gekleed en onder haar favorieten fleecedekentje lag ze daar, we konden het nog steeds niet geloven.

Mama werd van haar huis overgebracht naar de woning van mijn zus en werd daar opgebaard omdat dit zo was afgesproken.

Zo konden we vierentwintig uur per dag bij haar waken en kon iedereen afscheid van haar nemen.

Toen mama haar huis verliet in de kist om richting mijn zus gebracht te worden voelden het huis gelijk leeg en kaal.

Voor het eerst in een hele lange tijd was het ziekenhuisbed leeg en was er niemand thuis.

We reden tegelijk met mama mee en eenmaal aangekomen en gesetteld heb ik iedereen even weggestuurd.

Ik wilde namelijk graag zelf mama haar make-up en haren doen, dat ging niemand mij ontnemen gewoon even met mama alleen.

Terwijl ik met haar bezig was praatte ik tegen  haar alsof ze nog steeds ieder moment wat terug kon zeggen.

Eerst werkte ik haar grijze haren weg en heb ik haar haren gekruld zoals ze het zelf had gedaan.

Daarna maakte ik wat kleur op haar gezicht en deed ik wat mascara bij haar op.

Ik kreeg complimenten over hoe ik haar make-up & haar had gedaan, iedereen zei dat ze rust uitstraalde en dat het leek alsof ze sliep.

Wat vond ik dit een mooi gebaar dat ik dit voor haar kon doen en zo fijn dat ik dit moment gehad heb.

Sommige mensen vinden het misschien eng om zoiets te doen maar dat had ik totaal niet, het was nog steeds mijn moedertje.

Toen ze nog leefde was ik altijd bezig met haar persoonlijke verzorging, het epileren van haar wenkbrauwen tot het lakken van haar teennagels.

Dit vond ze altijd fijn en helemaal als haar haren werden geborsteld , de geur van haar shampoo ruik ik nu terug in mijn dochtertje haar haren.

Het word me vaak duidelijk gemaakt dat ze graag de ‘’bijenshampoo’’ van haar opoetje gebruikt.

Toen mama helemaal verzorgd was en de kaarsen en schermen netjes waren neergezet hebben we alvast prachtige rouwstukken laten maken in de vorm van een hart en een vlinder om bij haar neer te zetten.

In de dagen daarna werd het een na het andere rouwstuk gebracht, de een nog mooier als de ander hieruit bleek maar weer hoe gelieft ze bij iedereen was.

Op de dag van de begrafenis telde we maar liefst meer dan tachtig rouwstukken.

Er stond een grote tent met koffie voor iedereen die afscheid kwam nemen van mama, en ook werd er een vuur gemaakt op de dag dat mama stierf en deze is pas gedoofd op de dag van de begrafenis.

Elke dag had iedereen even zijn momentje alleen met mama, ik heb uren achter elkaar naar haar zitten kijken en voelde me zo rusteloos dat de dag steeds dichterbij kwam dat ze ook hier weer weg zou gaan.

Er kwam nog een laatste stap en dan zou ik haar nooit meer kunnen zien zoals ik dat nu nog deed.

Zoveel gedachten en gevoelens die er door mijn hoofd gingen en ik kon ze geen een van alle plaatsen.

We waren haar kwijt maar ze was nog steeds hier en ik kon nog steeds tegen haar praten en naar haar kijken ook al deed ze dit niet meer terug.

Een van haar wensen was ook om begraven te worden op de begraafplaats in Barendrecht zodat ze dicht bij ons bleef en we op loopafstand naar haar toe konden.

Ze legde altijd uit dat ze het zelf fijn vond toen haar vader overleed dat ze een plekje had om naar toe te gaan en wilde dit ook voor ons.

We hebben alle wensen van mama vervuld die we konden vervullen.

Dit was iets dat ze verdiende en wij als kinderen, kleinkinderen en familie met heel veel liefde hebben gedaan.