In de maanden na dat mama in elkaar was gezakt bleef ze erg sukkelen met longontstekingen & luchtweginfecties.
Het ene ziekenhuisbezoek na de andere met opnames tot gevolg van soms een week of langer.
Nooit heeft ze gezeurd, ze knapte weer op en ging gewoon weer verder waar ze gebleven was.
Schoonmaken , werken, en alles voor haar kinderen en kleinkinderen doen.
Hoe vaker ze een longontsteking of luchtweginfectie kreeg hoe meer ze last kreeg van de COPD.
Dit begonnen wij als kinderen nu ook wel meer te merken, het duurde steeds langer voor ze weer opknapte van een antibioticakuur, soms deed de kuur helemaal niets en kreeg ze weer een andere.
Tot je in December 2010 wel heel erg benauwd was en werd opgenomen in het ziekenhuis.
Voor ons was het de zoveelste keer een ritje ziekenhuis waar je weer doorheen moest komen.
In het begin keken we hier dan ook niet van op.
We stonden er niet bij stil dat dit ineens een andere wending kon gaan nemen.
lees verder in blog #5
Reactie plaatsen
Reacties