In april 2015 beviel ik van mijn eerste dochtertje Lena.
Zo ziek als mama toen al was en hoeveel moeite alles haar kosten zat ze met der rest van de familie in de wachtkamer te wachten tot ze bij ons mochten komen kijken.
Dat trotse koppie toen ze de hoek om kwam vergeet ik nooit meer ‘’wat is ze prachtig mooi aaltje ’’ waren haar woorden.
Eenmaal thuis vroeg ze aan mijn zus of ze haar regelmatig even naar ons toe kon brengen om te kijken hoe het met ons ging, de ouderwetse tips en weetjes vlogen me rond de oren.
Dat moment dat mama met mijn kleine meisje in haar armen zat was voor mij zo kostbaar, dit was weer een wonder dat zij hierbij mocht zijn.
Mooie herinneringen en foto’s hebben we daarvan gemaakt, die ik nu nog regelmatig terugkijk.
Toen ik zelf weer op de been was na de eerste 10 dagen was alles even nieuw.
Ik moest ineens een baby meenemen als ik op pad ging en mama zat in de rolstoel als we boodschapjes gingen doen.
De auto lag afgestampt met een kinderwagen, rolstoel, tassen, zuurstoftanks noem het maar op.
Het trucje was uiteindelijk om Lena in de maxi-Cosi bij mama op schoot te zetten in de rolstoel.
In de boodschappenwinkel duwde ik mama en mama de kar met Lena die ergens begraven zat tussen de boodschappen.
Wat hebben we hier vaak om gegierd, de vaste kassamedewerkers moesten alweer lachen als we binnenkwamen.
Ook vond ze het gezellig om elke week na de boodschapjes een frietje te eten bij de verhage ‘’hebben jullie geen honger ik trakteer’’ riep ze dan.
Winkels zoals de action, blokker, de drogisten vonden we altijd gezellig om doorheen te lopen en kwamen er ook altijd met volle tassen uit.
Eenmaal weer bij de auto kregen we vaak de spullen er niet eens meer ingepropt.
Een box , een eetstoel, wiegstoel, babybedje, ze had het allemaal staan voor onze kleine meid.
Ik had bij jou net zoveel spullen staan voor een baby als dat ik thuis nodig had ‘’is altijd makkelijk zei ze dan’’
Toen Lena wat ouder was hebben we mijn oude slaapkamer omgebouwd tot speelkamer.
Hier kon zij lekker spelen als ik mijn dingetjes voor mama aan het doen was.
Het was soms wat veel, de zorg voor mama en een kleintje maar ook het draaien van 2 huishoudens.
Uiteindelijk door alles op vaste dagen te doen met goede afspraken had ik er gelukkig mijn draai in gevonden.
Reactie plaatsen
Reacties