De huisarts vertrok nadat er was afgesproken dat er later die middag iemand zou langskomen om de morfinepomp op te schroeven en de eerste dosis slaapmiddel toe te voegen.
Mama heeft iedereen daarna nog bij haar geroepen , voordat de hele familie arriveerde nam ze eerst haar kinderen een voor een apart.
Stuk voor stuk kreeg iedereen nog een preek op de manier zoals mama dat altijd deed.
Ze zei tegen mij ‘’ik kan je niet uitleggen hoe trots ik op je ben, mijn engel en beloof me dat je gaat doen waar je goed in bent en wat je leuk vind dat kan jij als de beste jou lukt alles en het belangrijkste wees zuinig op je gezin, ik zal altijd bij je zijn dat beloof ik je’’ ik sloeg weer dicht en er rolde alleen maar tranen over mijn wangen.
Ik wou haar nog zoveel zeggen maar er kwam geen woord mijn mond uit, ik kon alleen maar naar haar staren zo vermoeid en opgebrand, zolang doorgegaan voor ons.
We wilden deze dag nooit meemaken maar mama vond dat ze er klaar voor was en we hebben haar altijd beloofd dat we achter elke beslissing staan die ze maakt.
Later op de middag kwam de verpleegster en we keken allemaal toe hoe het slaapmiddel werd toegediend.
Ze legde uit dat mama pas na 12 uur in een vaste slaap kon raken waar ze dan ook niet meer van wakker zou worden.
Het is bij iedereen verschillend maar dit proces kan een tot drie dagen duren.
We besloten als kinderen allemaal te blijven slapen en niet meer van haar zijde weg te gaan.
Ze lag er heel rustig bij en we waren het allemaal eens dat als dit een manier van sterven is door rustig in te slapen we dit goed begrijpen.
Het was dit of het wachten tot de COPD zou inslaan op een onverwacht moment en mama zou stikken, dit was haar grootste angst.
Snacht’s werd mama onrustig en kwam ze meerdere malen omhoog, de dokter had aangegeven dat we op zo een moment op de boosterknop van de morfinepomp moesten drukken.
Toen ze weer rustig inslaap was en de uren voorbij tikten werd er veel gepraat over vroeger.
Wat heeft ze veel doorstaan in haar leven, haar vader vroeg verloren, slechte band met haar eigen moeder en de mensen waar ze veel van hield heeft ze ook verloren.
Toen ze papa leerde kennen en eenmaal wat jaren en 3 kinderen verder was liep ook dit niet goed af, ondanks dat is mama wel altijd goed gezien gebleven in de familie en waren ze tot op de dag van vandaag nog altijd even dol op haar.
Mama is altijd een alleenstaande vrouw gebleven die keihard heeft gewerkt en het niet breed had.
Maar ze zorgden altijd voor een bord eten op tafel , een schoon huis, en alle warme en liefdevolle aandacht die je als kind maar kan wensen.
Die dingen ben ik allemaal nooit vergeten en die maken me zo verschrikkelijk trots op haar.
Wat een mooie herinneringen heeft ze ons gegeven met al haar liefde en dat terwijl ze het zelf van haar eigen moeder nooit heeft gekregen.
Computeren op de nintendo en playstation tot midden in de nacht met een grote schaal chips en hapjes uit de frituurpan.
Filmavonden houden soms wel 2 of 3 films achter elkaar.
Maar ons favoriete dingentje was toch wel gourmetten, in de zomer deden we dit heel vaak als het lekker weer was terwijl de kinderen lekker zwommen in het zwembadje.
Ook daar genoot ze zo van, ze kon nergens meer mee naartoe maar ze kon uren kijken naar hoe de kinderen en kleinkinderen in het huis bezig waren.
Reactie plaatsen
Reacties
ze was zo sterk❤️ nu ik dit lees tranen over me wangen 😢
Je mama is je trots op je (L) dat is iets dat ik zeker weet !!